GAVRILO DIMITRIJEVIĆ slikar i rezbar, rođen u Risnu u poslednjoj četvrtini 17. veka.
Najstariji sin bokokotorskog slikara Dimitirija. Prve pouke iz slikarstva verovatno je primio od oca. Zajedno sa njim radio je u manastiru Morači. Tamo je za ikonu Uspenja Bogorodičinog iz 1713. godine, koju je naslikao Dimitrije, izradio bogati duborezni okvir na čijem je postamentu ispisao dugačak natpis sa pominjanjem svojih predaka. Pomišlja se da je naslikao i dve moračke ikone – Bogorodicu sa Hristom i svetiteljima nastalu 1711-1712. godine i Svetog Jovana Krstitelja sa dvadeset četiri scene iz njegovog žitija sa vrlo bogatim renesansno-baroknim okvrom iz 1714. godine. Ovo je najopširnije žitije Jovana Krstitelja u celokupnom našem slikarstvu. Gavrilo je odličan rezbar, pismen i teološki obrazovan, dobar crtač sa skromnim slikarskim kvalitetima što se vidi pre svega u obradi inkarnata. Paleta mu je vrlo svedena uz obilno korišćenje pozlate. Izražen grafizam i uspešno obrađena odeća sa nizom minijaturnih detalja glavne su odlike Gavrilovog slikarskog rukopisa.
Oba ova dela nastala su pod uticajem Dimitrijevog stvaralaštva ali pripisivanje ovih ikona Gavrilu otežava činjenica da nije sačuvano nijedno delo koje bi mu se na osnovu potpisa moglo sa sigurnošću pripisati.
Pisani izvori govore da je Gavrilo ostao u kolašinskom kraju i bavio se pedagoškim radom. Podučavao je psaltir i druge teološke i mirske discipline. Poslednji put se pominje 1734. godine.