VASILIJE RAFAILOVIĆ mlađi Rafailov sin dugo je bio pomoćnik svom bratu Petru. Preuzima vođenje radionice odlaskom Petra na Krf. Bogorodica sa Hristom i prorocima iz crkve sv. Ilije u Petrovcu iz 1776. god. je njegovo prvo potpisano delo. Sigurno mu se mogu pripisati carske dveri i rezbarski radovi na krstu na vrhu ikonostasa u crkvi sv. Luke u Kotoru. Ikonosas u crkvi sv. Jovana Krstitelja u Građanima nije sačuvan ali zapis potvrđuje da ga je Vasilije izradio 1785. god. Deset godina kasnije Vasilije će izraditi veliki ikonostas u crkvi sv. Nikole manastira Gradište. Duborez na ikonostasu spada u bolja ostvarenja škole. Nemarnost i slikarska nekorektnost koja se pojavljuje na sporednim figurama i okvirnim scenama ukazuje na to da su na njegovom radu učestvovali i Vasilijevi sinovi još uvek slikarski nezreli.
Vasilije će iz nepoznatih razloga napustiti Risan, gde je porodica živela ceo vek, i preseliti se u Grbalj gde je oslikao nekoliko ikonostasa. Iako bez potpisa i datuma nastanka, neke ikone u Sutvari, Nalježićima i Gorovićima, mogu se po stilskim odlikama pripisati Vasiliju.
U zapažene radove spada Sabor arhanđela iz 1786. god koja se nalazi u Narodnom muzeju u Beogradu. Poslednji veliki posao, izrada ikonostasa u crkvi sv. Jovana u Seocima na Skadarskom jezeru, u kome su mu pomagali sinovi završava 1806. godine. Očigledno i sam zadovoljan uspešno obavljenim poslom ovde će ostaviti čak dva potpisa. Posle rada u Seocima o Vasiliju više nema nijednog pomena. Verovatno da ubrzo potom umire, a porodičnu tradiciju nastavljaju Đorđe i Htistofor.